Պատմվածքը՝ այստեղ
Այս ստեղծագործությունը պատմում է մարդկային ձանձրալի կյանքի մասին։ Այն Սիրադեղյանի ամենալավ գործեչից էր ըստ իս։ Նա այստեղ նկարագրել է բոլորիս կյանքը հետագայում, ներկայում և անցյալում։ Իսկ, եթե անցյալը հետաքրքիր է անցել, այն արդեն գոյություն չունի։ Այն անցավ այնքան արագ, որ դու չհասցրիր այն լիովին վայելել։
Իսկ, եթե վերջ տանք ամեն մանրուքի մասին անհանգստանալու մեր սովորությա՞նը։ Ապա ի՞նչ կլինի։ Ապրել մանրամասնորեն նշանակում է հասկանալ կյանքի ամեն մի մասին, փորձել վերլուծոլ և զգալ դա։ Այդ պահերը պետք չէ ափսոսալ, քանի որ դրանք մեզ սովորեցրել են դասեր, որոնք աննկարագրելի ազդեցություն են ունեցել մեզ վրա։
Այս տողերը նկարագրում են, թե ինչպես ենք կյանքի ընթացքում ստիպողաբար հարմարվում բաների, որոնց կյանքում չէինք հարմարվի, եթե հույժ անհրաժեշտությունը չլիներ։ Մենք հանդիպում ենք բաների, որոնցից խուսափում ենք։ Այս ձևով փորձություն ենք անցնում, որն ապացուցում է, թե մենք դրանից խուսափում ենք վախի, թե՞ կամքի ուժ չունենալու պատճառով։
Իրականում, այո, այս պարագայում մենք հայ ենք, և միշտ ձգտում ենք դեպի կատարյալ երկրի մոդելին, սակայն միայն գրում ենք այդ մասին։ Բայց, օրինակ, ինչո՞ւ է Եվրոպայում ամենաշատը գրվում սիրո և երջանկության մասին։ Նրանք էլ չունեն սեր ու երջանկություն։ Մենք ամենաշատը գրում ենք այն մասին, ինչ չունենք իրական կյանքում։
Երբեմն մենակության բերկրանքին տրվելով, մոռանում ենք, որ գոյություն ունեն մեզ նման էակներ, ովքեր ապրում են ավելի ակտիվ կյանքով։ Մենակությունը դառնում է սովորություն, ապրելու ձև, մտածելակերպ։
Հնարավորությունները սերնդե սերունդ շատանում են։ Այն, ինչ անհնար էր 20 տարի առաջ, հիմա հնարավոր է և հասանելի բոլորին։ Փոխվում է նաև ծնողների մտածելակերպն ու վարքը։ Եթե տարիներ առաջ անհնար էր առանց հանրագիտարանների ապրել, ապա հիմա այդ հանրագիտարանները գցած են մի մութ անկյունում, փոշու մեջ հանգչում են իրենց հին ինֆորմացիայով հանդերձ։ Հնարավորությունները փոխվում են։ Կյանքն առաջ է շարժվում ամեն ակնթարթի հետ միասին։ Փոխվում ենք նաև մենք։
!badalyans 